De boswachter vertelt
Blog van boswachter Ine Nijveld: ''Vaandels en wolven''
Ine  Nijveld
Geschreven door Ine Nijveld
3 min
2932 x gelezen

Mevrouw Nijveld, ik schrijf u namens de Compagnie te Voet…. Zo begon het mailtje.

Al 12 jaar krijg ik de meest uitéénlopende vragen en wensen vanuit de samenleving om de Sallandse Heuvelrug te beleven. Ik was in de veronderstelling dat ik zo langzamerhand alle vragen al eens had gehad, maar deze was nieuw of nou ja nieuw.. eigenlijk 4 eeuwen oud! Gelukkig stond er een link in de mail, dat mij gelijk terugbracht naar de 80-jarige oorlog met Spanje. Willem van Oranje had vreselijk zijn best gedaan de huurlingen in zijn leger aan te sturen, maar dat veel niet mee. Zoon Maurits moderniseerde het Staatse Leger van de Republiek der Zeven verenigde Nederlanden.

De Compagnie te Voet beeldt het gemoderniseerde Staatse Leger uit in de periode 1600-1630. Men vroeg toestemming voor een mars en waar kan dat nou beter dan in de natuur.

Trommels gaven het tempo van de mars aan. Mannen met ijzeren helmen, borst- en rugplaten, vaandels, speren en zwaarden trokken het bos bij het bezoekerscentrum in. De veldtocht was begonnen. En wat zouden die stoere mannen zijn zonder de zorg van de vrouwen die met een zware kar volgden. Deze dames zorgden voor eten, vermaak, kledingreparatie en allerlei andere diensten, want aan het leger viel te verdienen.

Ik probeer me voor te stellen hoe dat eruit heeft gezien, begin 17e eeuw.

De compagnie liep vast niet over de hoge Koningsbelten met hun zware uitrusting, maar waren wel aangewezen op de hoge zandgronden. De flanken van de Sallandse Heuvelrug waren immers veel te nat en er waren veel veengronden in de omgeving. Misschien gingen ze door de Rietslenk en sloegen hun kampement op onderaan de Holterberg. Eten kochten ze bij boeren in de omgeving, dus zouden ze een aantal kippen, een varken of rund meenemen vanuit Hellendoorn. Sausje van vossenbes erbij en een pul bier. Voor de types die nuchter wilden blijven was een kop thee getrokken van naalden van de grove den wellicht een alternatief. Natuurlijk moest het vuur bij het kampement s’ nachts blijven branden om de wolven op afstand te houden.

De compagnie heeft de mars volbracht. Dat zag er zo uit. Al wat restte was het karrespoor in het zand. Kampement met nachtelijk vuur was niet nodig, alhoewel de wolf in de coulissen klaar stond om aan deze activiteit mee te werken.

Onlangs hebben we namelijk een drol gevonden vol met haren en iets van hoorn erin. Deze drol is voor DNA-onderzoek opgestuurd. Die gedachte maakt de mars meer dan compleet!

Wat vind je van de informatie op deze pagina?

Ine  Nijveld
Ine  Nijveld
Geschreven doorIne Nijveld

Ine Nijveld is een boswachter met als werkgebied het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug en De Borkeld. Zij neemt dagelijks de tijd voor de mooiste natuurplekjes in Twente.

NP Logo
Tip je vrienden
Tip