De boswachter vertelt
Pad-vinders
Ine  Nijveld
Geschreven door Ine Nijveld
3 min
485 x gelezen

Vijf dansende lichtjes in het donker verplaatsen zich over de Ligtenbergerweg in Zuna. Ik mag een avondje meehelpen met vrijwilligers van het IVN om padden over te zetten. Het is perfect paddenweer; niet te koud en het regent zachtjes.

Foto: Ton Kappert

Als we beginnen in de schemer vinden we slechts een enkel exemplaar. Deze gaat de emmer in en we lopen verder. Dit deel van de weg loopt door het open veld. Zodra de bermen wat ruiger worden en er meer beschutting is, zien we meer padden op de weg zitten. De emmer vult zich al aardig.

De padden hebben overwintert op een beschutte, vorstvrije plek, in het bos en op de heide. Nu het wat warmer wordt, worden ze actief en gaan ze op zoek naar geschikt water om zich voort te planten. Dat water is er, maar ligt wel aan de andere kant van de weg.

Het zit de padden niet mee. Als je als pad geboren wordt ben je nou niet het meest aantrekkelijk dier qua uiterlijk. Over smaak valt natuurlijk te twisten, maar je bent glad en nat en hebt bulten. Dit heb ik nog nooit als pluspunt in een contactadvertentie zien staan ???? De kikker is ook glad en nat, maar heeft in ieder geval nog een zweem van romantiek om zich heen uit de sprookjes en de eventuele potentie tot prins te transformeren. Een pad daarentegen, blijft een pad. Wordt je geboren als vrouwtjes pad ben je helemaal de klos, want dan mag je in paringstijd ook nog eens je partner op je rug meedragen naar het water. Hij klemt zich stevig vast met zijn poten onder je oksels en blijft net zolang op je rug zitten totdat jij je eitjes hebt gelegd. Zodra er een eitje wordt gelegd bevrucht het mannetje het eitje. De eitjes worden gelegd in een lange snoeren.

Het is een enorm gedoe in mijn emmer. De padden kruipen over elkaar heen en maken een hoog geluid, een soort tjilpen. Dit geluid doet me eerder denken aan vogels dan aan padden. Het zal niet echt comfortabel voor ze zijn, zo met z’n allen in een emmer, maar even later zetten we ze aan de rand van het water voorzichtig in het gras. Ze hebben de barrière Ligtenbergerweg overleefd. We tellen die avond 375 padden, 4 kleine salamanders en 2 bruine kikkers.

Het geeft een voldaan gevoel in ieder geval deze beestjes te hebben gered van het autoverkeer op de Ligtenbergerweg. Gelukkig wordt er, op het moment van schrijven, een scherm langs de weg geplaatst door de gemeente Hellendoorn. De padden zullen, als ze willen oversteken, het scherm volgen en vervolgens in een emmer vallen. De emmers worden meerdaags geleegd aan de andere kant van de weg. Het is een noodoplossing en we hopen op een definitieve oplossing in de vorm van een kleine buis of tunnel onder de weg door.

Want ook al verdienen ze niet de schoonheidsprijs, ze verdienen wel recht van over-pad!

Wat vind je van de informatie op deze pagina?

Ine  Nijveld
Ine  Nijveld
Geschreven doorIne Nijveld

Ine Nijveld is een boswachter met als werkgebied het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug en De Borkeld. Zij neemt dagelijks de tijd voor de mooiste natuurplekjes in Twente.

NP Logo
Tip je vrienden
Tip