Als ik bij de sportvelden kom wordt de Noorse romantiek wreed verstoord door 3 bladblazers. Mannen met oranje vestjes en gehoorbeschermers nemen hun taak uiterst serieus. Zij zorgen ervoor dat er geen blaadje op de groene voetbalmat blijft liggen. Dit gaat gepaard met een klere herrie, waardoor dan wel weer de hele wijk weet dat er dit weekend lekker bladvrij gevoetbald kan worden. Enfin, van mijn rustige sfeervolle ochtend beleving is weinig over.. Grmbl..

Gisteren hadden wij discussie op kantoor over soortgelijke zaak. Collega’s stonden klaar te gaan bladblazen in het bos. Met de tractor door de prachtige bospaden met herfstkleuren. Wandelpaden idyllisch bedekt met geel, bruin, rood in één keer bladvrij. Vanuit ecologisch oogpunt is dit niet nodig; sterker nog, blad is prima voor het bodemleven. Vanuit recreatief oogpunt is het zeker niet nodig; je gaat juist naar het bos om lekker door de bladeren te schoppen. Waarom doen we het dan toch? Vanuit het beheer van het bos en de heide. Er wordt het hele jaar door gewerkt in het bos. De zware wagens rijden over vaste paden. Als daar veel blad op komt worden de paden kapot gereden en kunnen er geen wandelaars, fietsers of ruiters meer over. We beperken het bladblazen tot enkele brede paden waar het echt noodzakelijk is.

Inmiddels is mijn spotifylijstje toe aan de volgende compositie. Peer Gynt is aangekomen in het land van de trollen. Terwijl hij ontsnapt aan het trollenvolk stort de hal van de bergkoning in. Het aanzwellende volume van hobo’s, klarinetten, bekkens en trommels overstemmen met gemak de bladblazers op het sportveld.

Op een doordeweekse herfstdag kun je nog in alle rust genieten in het bos. Mocht je onverhoopt toch mijn collega’s met de bladblazer tegenkomen, weet dan…Peer Gynt rekent er wel mee af!