De natuur mag dan in sluimerstand zijn, de werkzaamheden om deze natuur te beheren gaan in volle vaart door. De nieuw gegraven zandplekken op de heide van de Sallandse Heuvelrug liggen klaar voor de zandhagedis. Het bosbeheer is in volle gang en binnenkort wordt er weer steenmeel gestrooid om de bodemkwaliteit te verbeteren. We werken, plannen en communiceren tot we er bij neer vallen.

Als ik mijn vader van 94 jaar bezoek moet ik flink terugschakelen in tempo. “Hoe is t op de Sallandse Heuvelrug Ien”? “Druk pap” . We praten over het veen op de Borkeld en de vogels in het Middelveen. Vanuit zijn stoel leeft hij altijd met mij mee. “Hoe is t hier”? vraag ik. “Beetje saai, maar ik mag niet klagen. Er wordt goed voor mij gezorgd”. Maar ik weet dat hij juist die leuke uitjes mist. Al jaren geleden wegbezuinigd. Op de duo-fiets ging hij naar de IJssel vogels kijken. Zijn begeleidster heeft heel wat soorten leren kennen. Ze namen koffie mee en een verrekijker en genoten volop. Het uurtje natuurtje…daar keek hij de hele week naar uit.

Voor mijn vader is het het hele jaar door winterrust. De dagen gaan langzaam, want in het huis gebeurt niet veel.

Ook al verlang ik naar winterrust, dankzij alle hectiek in de natuur kan ik met de verhalen hierover zijn uurtje natuurtje een beetje goedmaken.