Foto: Judith van der Horst

Ik begon de dag in het Buitencentrum, overleg met een collega van Staatsbosbeheer . Om half elf arriveerde mijn vrouw en wandelden we samen het bos in. Via de Bonteweg kwamen we op de hei en genoten we in de Rietslenk van de zon. Hanschoenen en muts zaten al lang in m’n jaszak, want de klim naar het Het Nest genereerde meer dan genoeg warmte. Terwijl we daar stonden te genieten van het uitzicht, vloog er een vlinder hoog over onze hoofden. We keken elkaar verbaasd aan: het is 21 november?! Honderd meter verder op streek een Atalanta neer, vlak naast ons in de berm.

Een paar dagen eerder bekeek ik op YouTube een presentatie van de Vlinderstichting. Het ging over de impact van klimaatverandering op de insectenwereld. Over warmte en vooral ook droogte. De extreem droge zomer van 2022, die maakt dat onze heidevennen eind november nog droog staan, en de bodems van de Twentse beken nu nog stuiven in plaats van stromen. Over deze droogte zei de spreker: “Dit is waarschijnlijk het minst droge jaar van de rest van je leven”. Over die zin loop ik al een paar dagen na te denken.

Thuis gekomen van de wandeling lijkt het land in rep en roer. In het nieuws hoor ik dat de regering komt met ingrijpend beleid voor het platte land. Speerpunt in het beleid is het vasthouden van water en het verhogen van de grondwaterstanden. Ik moet het allemaal nog lezen, maar het lijkt me hard nodig in Overijssel.