Safe haven

Niets is mooier dan het beeld van een schapenherder met zijn kudde. Op weg om een heidegebied te begrazen of terug naar de veilige schaapskooi. Sinds kort worden de herders bijgestaan door prachtige Pyrenese berghonden. Speciaal gefokt om schapen mee achter te kunnen laten in bergachtig gebied. Overdag houden ze de kudde bijeen en 's nachts de wolven op afstand. Door de dikke witte vacht lijken ze lief en aaibaar maar dat zijn ze niet. Ook zijn er wolfwerende hekken geplaatst bij de schaapskooi. Extra hoog en met een extra beveiliging dicht bij de grond om te voorkomen dat ze eronder door graven.

Akkers en heide

De schaapskooi is het nachtverblijf voor de schaapskudde. Dat is al zo sinds de 9e eeuw toen de meeste boeren een eigen schaapskudde hadden. Overdag begraasden ze de uitgestrekte heidevelden. ‘s Nachts sliepen ze in schaapskooien die vaak op de grens tussen het heidegebied en de akkers lagen. Dat was niet toevallig: de boeren gebruikten de schapenmest – ver voor de uitvinding van kunstmest – voor het vruchtbaar houden van akkers.

Potstal

Meestal worden schaapskooien in een adem genoemd met een potstal. Maar wat is dat ook alweer? In een potstal wordt de mest op een verdiepte vloer ‘opgepot’. De boer voegt regelmatig een laagje heideplaggen toe. Langzamerhand komen de schapen steeds hoger te staan. Als het mengsel een maximumhoogte bereikt is de aangestampte en gerijpte mest klaar om over de akkers uit te rijden.

Ook leuk om te weten:

De meeste schaapskooien zijn van hout en bestaan uit twee delen. Eén om te overnachten en één om de voorraad hooi te bewaren. Het stalgedeelte herken je aan de gemetselde wanden die beter bestand zijn tegen de inwerking van schapenmest. En de afgeschuinde hoeken? Die voorkomen dat schapen elkaar dood kunnen drukken.